Zie voor meer informatie traumabehandeling bij kinderen of onze blog.

ABFT is een behandelvorm die geïndiceerde wanneer er sprake is van depressieve klachten, al dan niet in combinatie met bijkomende problematiek, zoals suïcidaliteit, automutilatie en andere klachten.

ABFT is een behandelvorm die gebaseerd is op de gehechtheidstheorie. Volgens deze theorie lopen kinderen en jongeren veel gevaar om depressieve klachten te ontwikkelen als er veel stress is in hun leven (op school, met vrienden, thuis) en ze het gevoel hebben dat ze daarover niet bij hun ouders (of andere zorgfiguren) terecht kunnen. De problemen kunnen zo groot en uitzichtloos worden, dat jongeren suïcidale klachten kunnen ontwikkelen.

ABFT gaat er vanuit dat het gezin het medicijn is dat jongeren nodig hebben om weer beter te worden. Niet alleen het kind of de jongere waarover zorg is, maar ook  de ouders spelen een belangrijke en actieve rol in deze behandeling.

De behandeling richt zich op het de jongeren te helpen met vertrouwen hun problemen te delen met hun ouders en ouders worden geholpen om hun kind/adolescent zo te ondersteunen dat die zich begrepen en gehoord voelt. Hierdoor worden de banden tussen familieleden sterker en krijgt de stress minder kans om overwicht te krijgen op de jongere. Hierdoor nemen depressieve en suïcidale klachten af.

Bij cognitieve gedragstherapie gaat men er van uit dat problemen beïnvloed en in stand gehouden worden door iemands gedachten en gedrag. Door het onderzoeken en veranderen van dat gedrag en die gedachten nemen de psychische klachten af. Het gevoel van bijvoorbeeld angst, verdriet of boosheid neemt af.

Cognitieve gedragstherapie is een actieve therapie waarbij ook veel verwacht wordt van de cliënt zelf. Er worden tijdens de behandelingen opdrachten gegeven die soms ook in de thuissituatie moeten worden uitgevoerd.

Soms kiest de behandelaar voor een vast protocol maar in andere gevallen is het belangrijk om hier van af te zien om beter aan te sluiten bij de klachten en de situatie van de cliënt.

Er is veel onderzoek verricht naar de effectiviteit van cognitieve gedragstherapie. Bij veel psychische problemen is cognitieve gedragstherapie de meest effectieve vorm van behandeling. Dit wil niet zeggen dat cognitieve gedragstherapie bij iedereen werkt. Soms werken andere psychologische behandelingen net zo goed of beter.

Systeemtherapie

Spanningen en problemen zijn tot op zekere hoogte normaal. Ze horen bij het leven, bijvoorbeeld wanneer kinderen het huis uit gaan en het gezin in een nieuwe fase terecht komt. Soms liggen de problemen meer in de relationele sfeer, hetzij tussen partners of ex-partners, hetzij tussen ouders en kinderen. Als het leed van een van de gezinsleden te groot is geworden en de steun van de omgeving onvoldoende blijkt, dan kan systeemtherapie de aangewezen behandelvorm zijn.

De term ‘systeem’ duidt op het sociale systeem waar mensen deel van uitmaken, zoals het gezin, school, werk etc. Iedereen maakt deel uit van verschillende sociale systemen. Gedachten, gevoelens en gedrag en verwachtingen ontstaan vaak in wisselwerking met de omgeving. Dat is een gecompliceerd proces waarbij problemen kunnen optreden, hetgeen zich uit in een vastgelopen patroon van op elkaar reageren. Een systeemtherapeut zal deze problemen altijd bezien tegen de achtergrond van de wisselwerking met anderen.

Tijdens systeemtherapie worden de problemen besproken en zoekt de therapeut samen met ouders en kind naar manieren om met de problemen om te gaan; daarbij wordt men zich bewust van de onderlinge reacties op elkaar en leert men te begrijpen welke invloed ieder op elk ander heeft. Zo ontstaat er inzicht in de betekenis van het probleem en hoe men daarmee om is gegaan. Daarnaast is er ook aandacht voor de positieve krachten in het systeem, die kunnen worden benut bij het werken naar een oplossing.

Een wetenschappelijk onderbouwd groepstrainingsprogramma, gebaseerd op het vernieuwende onderzoek van Kristin Neff en de klinische expertise van Christopher Germer. De Mindfulness en Zelfcompassie training leert deelnemers om met vriendelijkheid, zorg en begrip te kunnen reageren op moeilijke momenten in hun leven.

Zelfcompassie omvat het vriendelijk zijn voor jezelf, het gevoel met iedereen verbonden te zijn en mindfulness. Veel mensen geven er echter blijk van snel last te hebben van zelfkritiek. Het is hun eerste reactie als dingen fout gaan! Dit activeert direct het gevarensysteem in het lichaam. Dit levert  stress op voor lichaam en geest en langdurige stress kan angst en depressie veroorzaken. Daarom is continue zelfkritiek slecht voor het emotioneel en lichamelijk welbevinden. Onder invloed van het activeren van ons zorgsysteem worden er hormonen aangemaakt die stress doen afnemen en gevoelens van veiligheid en geborgenheid bevorderen. Compassie met onszelf voelen, zorgt ervoor dat we ons veilig en verzorgd voelen.  Het zorgsysteem wordt geactiveerd en stellen we het gevarensysteem buiten werking.

Onderzoek toont aan dat de mindful zelfcompassie beoefening sterk geassocieerd wordt met emotioneel welbevinden; minder stress, angst, depressie en het uit de weg gaan van emoties; het ervaren van meer sociale verbondenheid, tevredenheid over het leven en geluk; het versterken van gezonde gewoonten (zoals een evenwichtig voedingspatroon en voldoende beweging); meer compassie voor jezelf en anderen; en bevredigende persoonlijke relaties.